Na de overstromingen in 1993 en 1995 in Limburg, zou de hoogwater-veiligheid op orde worden gebracht door Rijkswaterstaat en Waterschap. De beloftes blijken eind 2015 niet ingelost. En nu staan we voor een nieuwe opgave (2017 – eind deze eeuw), met hogere normen en aanwijsbare klimaatverandering. We zijn ruim 26 jaar verder en we beginnen met een achterstand. Terwijl de 1e stap nog niet is gezet, zou er al gewerkt moeten worden aan de vervolgopdracht. Het waterbeheer in onze regio is niet aan de maat, sterker nog, lijkt niet serieus te zijn genomen, waarvan de watersnoodramp van juli 2021 een gevolg lijkt te zijn.
(bron (o.a.) Ingenieur- en Waterbeheer D. Meijer(www.Riquest.nl), een van de geïnterviewden in de Hofbar uitzending (https://www.npostart.nl/de-hofbar/22-06-2022/POW_05271251)
Risicofactoren volgens de stichting Water-Stop.NU zijn:
- Het ontbreken van regie op bestuurlijk - en veiligheidsniveau.
- Het kwelwater, dat bij hoge Maasstand aan de Oostzijde van het Julianakanaal naar boven komt. Met als mogelijk gevolg: overlopende kwelsloten c.q. water rondom huizen en in kelders.
- Onvoldoende capaciteit van de Geulsifon onder het Julianakanaal bij Bunde. Mogelijk gevolg: (herhaling van) uittreding van de Geul en overstroming van het Geulmondgebied.
- Het streven van de gemeentes Valkenburg en Maastricht een hogere waterafvoer te realiseren, zou het risico op overstroming van het Geulmondgebied kunnen vergroten.
- Zolang bovenstaande risico’s bestaan, is ook het ontbreken van tijdelijke waterkeringen een risicofactor.
- Het ontbreken van een Euregionaal waarschuwingssysteem: leidt (o.a. in juli 2021!) tot
het niet of niet tijdig kunnen nemen van maatregelen die de gevolgen van hoogwater zouden kunnen minimaliseren. - Te laag bewustzijn van de noodzaak water-veilig te (her)bouwen en te weinig inzicht in de mogelijkheden om aanleghoogtes
mee te nemen in de planvoorbereiding bij (nieuw)bouw om wateroverlast te voorkomen.